เรือโป๊ะ (LIGHTER) ใช้บรรทุกสินค้าลำเลียงไปยังที่ต่างๆ ไม่มีเครื่องยนต์ ใช้เรือยนต์ลากจูง สมัยก่อนตัวเรือเป็นไม้ เดี๋ยวนี้เป็นเหล็ก
ชาวเรือเชื่อว่าเรือทุกลำมีแม่ย่านางคอยคุ้มครอง ปกปักรักษา ต้องบูชาเซ่นไหว้เป็นประจำ จึงเจริญรุ่งเรือง
ทุกวันนี้บูชาแม่ย่านางอย่างเดียวคงไปไม่รอด โดยเฉพาะชาวเรือโป๊ะทั้งหลาย ต้องเซ่นไหว้ผีด้วย
…เป็นผีเรือโป๊ะครับ
ผีเรือโป๊ะ มีเครื่องแบบของตัวเองสวยงาม มีวิธีการหาเศษอาจมกินด้วยวิธีการที่แยบยล ..กินจุมาก
เรือโป๊ะสมัยก่อนสรั่งเรือ (ผู้ควบคุมเรือ) จะดูการบรรทุกสินค้า ไม่ให้เกินจากที่กำหนดไว้ในทะเบียนเรือ ใช้ดูจากระดับน้ำไม่ให้ท่วมทางเดินข้างตัวเรือ
ไม่กี่ปีมานี้เอง แก๊งค์ผีเรือโป๊ะเกิดความคิดอันแยบยล บอกเรือโป๊ะทั้งหลายต้องทำดราฟ (DRAFT) หมายถึงต้องมีตัวเลขแสดงไว้ที่หัวเรือและท้ายเรือ บอกการกินน้ำลึกของเรือ
จะบรรทุกเกินกว่าตัวเลขที่กำหนดไว้ข้างเรือไม่ได้ ปัญหามันเกิดตรงนี้ เมื่อขบวนการผีโป๊ะทำดราฟเสร็จ ปรากฏว่า บรรทุกได้มากกว่าที่กำหนดไว้ในทะเบียน จึงเกิดช่องว่างให้ผีทั้งหลายเลียปากกันเป็นแถว
ผีโป๊ะเล่นบทศรีธนญชัย โดยเฉพาะผีสายตรวจ จริงอยู่บรรทุกไม่เกินดราฟ แต่เกินจากที่ระบุไว้ในทะเบียนเรือ ผีโป๊ะมันบอกผิด จะรอดพ้นจากการถูกหักคอจากพวกนี้ต้องเซ่นด้วย
เงินอย่างเดียว มันได้เงินเสร็จแปลงร่างเป็นคนหาซื้อกินเอง
เหตุการณ์ระส่ำทั่วท้องน้ำ จนเกือบบานปลาย มันจึงยอมแก้ทะเบียนให้บรรทุกได้ตามดราฟ แต่อย่านึกว่าผีมันใจดีให้เฉยๆ ต้องมีเครื่องเซ่นชุดใหญ่ยัดปากมันครับ
การขนส่งทางน้ำ มีกรมเจ้าท่ากำกับดูแล ไม่มีกรมไหนมีคำว่า “เจ้า” เหมือนกรมนี้ ไม่รู้เจ้าสำนักรู้จักผีโป๊ะไหม?ถ้ารู้ทำไมจึงปล่อยพล่านทั่วท้องน้ำ?
ถ้าไม่รู้ระวัง มันจะหักคอเจ้าสำนักเข้าสักวัน!
