ภาคใต้เป็นดินแดนได้ชื่อว่าฝน 8 แดด 4 แต่ความอุดมสมบูรณ์ชั้นหลังเริ่มเหือดหายตามลำดับ
ภัยจากน้ำ ทั้งน้ำท่วมและแล้งน้ำรุนแรงชัดเจน ลมมรสุมเริ่มพาดลงจากภาพเหนือ อีสานและภาคกลาง ลงสู่ภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย ฤดูฝนฝั่งนี้เริ่มเดือนตุลาคมเป็นต้นไป แล้วไปหนักเอาพฤศจิกายน-ธันวาคม บางทียืดขยายถึงปีใหม่มกราคม เป็นของแถมแสนเจ็บปวดกลางเทศกาลรื่นเริง
ปัญหาภาคใต้เหมือนภาคอื่น แถมเลวร้ายกว่า ที่เคยอิ่มเอมน้ำก็ขาดแคลนน้ำ ที่เคยท่วมตามธรรมชาติก็ผิดแผกไปจากเดิมแสนสาหัส ขนาดเกาะใหญ่เกาะเล็กที่ไม่เคยท่วมก็ท่วมประจานเสียให้เห็นๆ สภาพของภาคใต้คือแผ่นดินเรียวยาว และแคบขนาบด้วยทะเล 2 ฝั่ง ตรงกลางมักเป็นแนวเทือกเขา เหลือที่ราบติดทะเล
ต้นน้ำอยู่บนเขาสูงน้อยใหญ่ พ้นจากการซึมซับของผืนดินและไม้ใหญ่น้อยก็ไหลลงที่ราบเบื้องล่างก่อนออกทะเล ในอดีตทำได้รวดเร็วปราศจากสิ่งกีดขวาง น้ำจึงไม่ค่อยท่วม หรือหลากล้นบ้างก็กินเวลาสั้น ไม่เสียหาย
แต่ไม่ใช่...ปัจจุบัน
ภูเขาทึ่อุดมด้วยผืนป่าถูกโค่นถางทำลายเพื่อเป็นที่ดินทำกินและที่ท่องเที่ยว ไม่มีโอกาสซึมซับน้ำได้ ด้านล่างมีวงแหวนเสมือนสิ่งกีดขวางทางน้ำซ้อนหลายรอบ ทั้งบ้านเรือนฝั่งหนึ่ง ถนน แล้วบ้านเรือน โรงแรม รีสอร์ท กว่าน้ำจะลงทะเลได้จึงท่วมและขังเนิ่นนาน สร้างความเสียหายทุกครั้งของฤดูน้ำหลาก หนักกว่านั้น คำว่าดินสไลด์หรือถล่มกำลังเป็นเรื่องปกติที่รุนแรงมากขึ้น หมายถึงอาคารและชีวิตผู้คน
ปัญหาส่วนหนึ่งเกิดจากการขยายตัวของประชากร อีกส่วนหนึ่งขาดการพัฒนาท่ามกลางการเติบโตของประชากรและการขยายเป็นเมือง มีแต่สิ่งกีดขวางทางน้ำเพิ่มขึ้น แต่ไม่มีการก่อสร้างหรือหาทางให้น้ำไหลคล่อง อ่างเก็บน้ำและระบบระบายน้ำเกิดขึ้นน้อยมาก
เรียกได้ว่า ไม่มีการพัฒนาระบบป้องกันตัวเอง อนาคตของปักษ์ใต้จึงน่าห่วงกว่าภาคไหนทั้งสิ้น
